ریخته گری ریژه: فرایند ریخته گری به بیشتر از ۴۰۰۰ سال قبل از میلاد مسیح برمی گردد. به فلزات در حالت مذاب را می توان شکل داد و بشر توانسته با ذوب کردن فلز و قالب گیری آن تجهیزاتی را که در زندگی روزمره به آن نیاز دارد را بسازد. البته با گذشت زمان و پیشرفت علم و صنعت روش های جدید و پیشرفته ای برای ریخته گری به وجود آمده است . معمولاً ریخته گری در ۳نوع ریخته گری در قالب ماسه ای ، قالب فلزی، و ریخته گری دایکست می باشد. در ریخته گری به روش قالب فلزی روش ریژه معروف می باشد. این روش با قالب ریژه صورت می پذیرد . اینها قالب های فلزی می باشند که برای تولید قطعات زیاد و متوالی مورد استفاده قرار می گیرند. ماهیچه های فلزی و غیرفلزی در قالب های ریژه بکار رفته است. ساخت قالب ریژه: تولید قطعات به تعداد زیاد با روش ریخته گری با ساخت قالب ریژه هزینه و زمان را می طلبد. طراحی این قالب ها ( ریژه) را به دست توانگر و متخصص و با تجربه گروه فرفورژه سازان بسپارید. البته این آماده سازی زمان بر می باشد. حتی روز ها و شاید ماه ها برای طراحی و ساخت این قالب ها زمان می برد. از چدن خاکستری و آلیاژ چدن و فولاد در ساخت قالب ریژه استفاده می شود. تکنولوژی ریژه: در قالب ریژه از دو نوع ماهیچه ی فلزی و غیرفلزی که ماهیچه های اصلی و ثابت، فلزی هستند استفاده می شود و ماهیچه های پیچیده از گچ و ماسه تهیه می شود. قبل از بارریزی مذاب قالب ریژه باید گرم شود تا مذاب تاثیر مخرب نداشته باشد. قالب ریزی زمانی انجام می گیرد که اختلاف ارتفاع بین دهانه ی بارریزی مذاب و قالب مذاب حرکت کند. از سیستمهای گردان قالب برای افزایش سرعت بهبود کیفیت قطعات نیز استفاده می شود. پس از قالب گیری و شکل گیری و سرد شدن قطعه، قالب با استفاده از سیستم هیدرولیکی و به روش دستی انجام می گیرد. ضخامت قطعه و روش سرد شدن در سرعت سرد کردن قالب تاثیر گذار است. مزایای ریژه ریزی: داشتن کمترین عیب های ریخته گری و دقت ابعادی بالا مزیت هایی است که قطعه با روش ریژه تولید می‌شود. برای تولید قطعات در تعداد بالا قالب ریژه بهترین روش می باشد. این روش ریخته گری قطعات دارای استحکام و خواص فیزیکی و مکانیکی مطلوبی هستند و انتظارات کارفرما را برآورده می سازد. معایب ریژه ریزی: استفاده از دیگر روش های ریخته گری در سفارش های محدود مناسب می باشد. زیرا از نظر اقتصادی تولید قطعه به روش محدود به روش ریژه ریزی مقرون به صرفه نخواهد بود و آن هم به دلیل هزینه ی بالای طراحی و ساخت قالب است. و نیز محدودیت هایی برای فلزات نیز دارد . ریژه ریزی برای آلیاژها و فلزات روی، آلومینیوم، چدن به کار می رود. و دیگر فلزات را نمی توان به این روش ریژه ریزی کرد و همچنین تولید قطعات و شکل ها ی پیچیده به دلیل اینکه از نیروی ثقل و ویسکوزیته مذاب استفاده می شود وجود ندارد. برای حفظ طول عمر قالب ها از پوشش هایی استفاده می شود مانند گل نسوز، سنگ صابونی و اکسید فلزی، سیلیکات سدیم. از نظر اقتصادی و چون هزینه ی بالایی برای ساخت قالب باید پرداخت شود امکان تولید قطعه با ابعاد بزرگ وجود ندارد. روش های ریخته گری: ریخته گری روشهایی دارد از جمله اوتوماتیک، نیمه اتوماتیک، دستی. که در مورد هر کدام توضیحاتی میدهیم. روش اتوماتیک: این روش یک قدم از روش های نیمه اتوماتیک جلوتر می باشد و تمامی مراحل کار از جمله بستن قالب، خروج قطعه و پرکردن قالب همانگونه که از اسمش پیداست تمامی مراحل توسط ماشین انجام می گیرد. سرعت بالا و دقت زیاد از جمله مزیت های این روش نسبت به روش های دیگر است. چون در این روش ماشین به جای انسان کار می کند احتمال وقوع حوادث نیز کمتر است . در روش اتوماتیک قطعات با ابعاد مختلف و تعداد بالا تولید می‌شود. نیم اتوماتیک: در این روش تا حدودی از سیستم هیدرولیکی به جای انسان استفاده می شود. در روش نیمه اتوماتیک خروج قطعه توسط افراد و نیروی انسانی صورت می گیرد و باز و بسته کردن قالب توسط سیستم می باشد. برای همین است که سرعت بالا رفته و انرژی و وقت کمتری را میبرد. روش دستی: در روش دستی برای تولید قطعات ساده استفاده می شود. تولید قطعات ضخیم و با برآمدگی زیاد از مزیت دستی حجم قابل توجهی را به خود اختصاص داده است. عواملی که در عمر قالب ریزه موثر هستند؟ رعایت اصول و استانداردهای تعیین شده و جنس قالب در طول عمر قالب موثر می باشد. معمولاً عمر قالب بر اساس تعداد دفعات ریخته گری تعریف شده و هر کدام بین ۱۰۰تا۲۵۰ هزار قابل تغییر است. مهمترین عوامل در طول عمر قالب درجه ی مذاب در حین بارریزی می باشد. دمای بیش از اندازه بالا باعث تاب برداشتن قالب و کاهش طول عمر قالب می شود. این در صورتی است که دمای پایین تر از استاندارد نیز باعث می‌شود قالب به درستی پر نشود. دومین عامل برای طول عمر قطعه ضخامت قطعه و میزان یکنواختی ضخامت می باشد. قطعات با ضخامت کم و یکنواخت معمولاً به یک اندازه سرد می شود و مشکلی برای قالب ایجاد نمی کند ولی قطعات با ضخامت های مختلف قسمتی خنک شده و قسمتی که دارای ضخامت زیاد است دیرتر خنک می‌شود و در موقع سرد شدن دچار اختلاف دما می شود و به مرور از عمر قالب کم می کند. گرم کردن قالب قبل از ریخته گری: این کار باعث کاهش اختلاف دما بین قالب و مواد مذاب شده و باعث افزایش طول عمر و مانع از ترک خوردن قالب می شود. شیوه ی سرد کردن: اگر بخواهیم قالب را به هر صورتی جز هوای آزاد خنک کنیم باعث تخریب و کاهش طول عمر قالب می شود. وزن قطعه: افزایش وزن قطعه، یعنی کاهش تعداد دفعات استفاده از قالب و کاهش طول عمر. پوشش دهی قالب: برای جلوگیری از تخریب قالب و برای پوشش روان و عایق استفاده از سیلیکات سدیم، خاک های دیاتومی، انواع تالک، میکا و سنگ های صابونی و .... الزامی است. نحوه ی نگهداری قالب: بهتر است قالب ها در مکان خشک و دور از رطوبت نگهداری شوند تا دچار خوردگی نشوند. تمیز کردن قالب بعد از کار: بعد از پایان کار، تمیز کردن قالب از اهمیت ویژه ای برخوردار است. در صورت تمیز نکردن ،قالب دچار فرسودگی و ساییدگی میشود. کلام آخر: ریخته گری در قالب ریژه شامل ذوب فلز و آلیاژ در دمای مشخص بارریزی در قالب از قبل طراحی و ساخته شده می‌باشد. برای دریافت قیمت و اطلاعات قالب ریژه در کلانشهر تبریز، گروه فرفورژه سازان با مجرب ترین و فعال ترین کادر در سطح کلانشهر تبریز آماده ی ارائه ی مشاوره و طراحی و ساخت قالب ریژه می نماید.